YOL VE YOLCULAR
Bir zamanlar bir ülkede bir Adam varmış. Bu Adam hurdaya çıkmış otobüsüyle sokaklarda evsiz, parasız ve kimsesiz yaşarken; yaşamdan ümidini kesmeye başlamış. Kendine yaşamak için bahane bulmak istiyormuş. Daha da önemlisi zengin olmak istiyormuş. Çünkü durup dururken zengin olanlar ve hep daha lüks yaşayanlar,daha da zengin olanlar öyle hızla artıyormuş ki çevresinde, bu adam da zengin olmanın hayaline kapılmış. Bir yolu olmalı diyormuş. Ben de onlar gibi yaşamak istiyorum ve benim hiçbir eksiğim yok onlardan!
Düşündükçe elinde kalan tek varlığı olan hurda otobüsü kullanmaya karar vermiş. Önce biraz sermaye bulmuş. Bu adamın yaşadığı ülkede insanlar çok safmış ve herkes de bu adam gibi kolay yoldan zengin olma hayali kurduğundan,adam ne iş yapacağına karar vermiş. İnsanlara umut satarak zengin olabilirmiş. Otobüsünü boyamış,süslemiş,dışına kocaman yazılar yazmış. Sonra başlamış yaşadığı ülkenin sokaklarında dolaşmaya. Otobüsün dışında ‘umut otobüsü’ yazıyormuş. İnsanlar merak edip durdurunca da ; buyurun umut otobüsüne buyurun. Bu otobüsle seyahat ederseniz indiğinizde aydınlanacak ve zengin olmanın yollarını keşfetmiş olacaksınız’ demiş. Bunu duyan herkes otobüse binmek istemiş. Tabi bazıları bu sözlere inanmasa da sadece meraktan binmişler. Sonuç olarak bir kez geçtiği yoldan bir daha geçmeyen Adamın otobüsü hiç boş kalmamış. İnenlerden çok binmek isteyenler doluşmuş etrafına.
Adam otobüse binen yolcularla bir saat yolculuk ediyor,yol boyunca kimsenin konuşmasına fırsat vermeden yiyecekler ikram ediyor,müzik eşliğinde gözlerini kapatmalarını söylüyormuş. Evet yol boyunca yolcular sadece müzik dinleyip bir saat sonunda otobüsten iniyorlarmış. Her yolcuyu güle oynaya indiren adam,otobüsü boşaltıp başka şehirlere gidiyormuş.
Böylece bir gün hayal ettiği hayata kavuşmuş. İnsanlara umut satarak çok zengin olmuş. Yolcular mı? Sanırım onlar hala dinledikleri müziğin ve yaptıkları yolculuğun etkisiyle hala zengin olma hayaliyle bekliyorlar.
